miércoles, 25 de noviembre de 2015
lunes, 23 de noviembre de 2015
martes, 17 de noviembre de 2015
LORENA ESCRIBE...
A min gústame
moito o outono. Cando vou á aldea
Gústame
moito ver como a herba, despois de tantas choivas, cambia a súa cor
amarela por unha verde intensa que lle dá moita vida aos nosos
montes.
Esta
época é marabillosa porque comezan a caer as castañas nos soutos
de castiñeiros e teño que axudar a collelas. É bastante divertido
aínda que de vez en cando te pique un ourizo.
É
moi divertido saír en busca de ricos cogomelos!
Que
bonito é o outono!
Lorena
Rodríguez 1º ESO D
viernes, 13 de noviembre de 2015
domingo, 25 de octubre de 2015
SENSACIÓNS (Naiara)
SENSACIÓNS...
Cando estou soa nun espazo natural sinto unha inmensa paz. O son do vento e o cantar dos paxaros fan que me relaxe de tal maneira que non necesito pensar en nada.
Observando os animaliños e vendo a vida tan sinxela que levan sendo felices, faime pensar o complicado que é o ser humano, xa que, eles non necesitan diñeiro nin bens materiais e confórmane co que obteñen da propia natureza.
Unha das cousas que máis me gusta facer en pleno verán, durante a sesta, cando vai máis calor, é deitarme á sombra á beira dun regato e observar as follas das árbores que se moven tranquilamente e ver as raiolas do sol que se introducen entre elas. Gozo ao sentir o movemento da auga cando baixa polo regato.
A min encántame a natureza!
Naiara Rodríguez Rojas
Cando estou soa nun espazo natural sinto unha inmensa paz. O son do vento e o cantar dos paxaros fan que me relaxe de tal maneira que non necesito pensar en nada.
Observando os animaliños e vendo a vida tan sinxela que levan sendo felices, faime pensar o complicado que é o ser humano, xa que, eles non necesitan diñeiro nin bens materiais e confórmane co que obteñen da propia natureza.
Unha das cousas que máis me gusta facer en pleno verán, durante a sesta, cando vai máis calor, é deitarme á sombra á beira dun regato e observar as follas das árbores que se moven tranquilamente e ver as raiolas do sol que se introducen entre elas. Gozo ao sentir o movemento da auga cando baixa polo regato.
A min encántame a natureza!
Naiara Rodríguez Rojas
O BATER DAS ONDAS
Ai! Canto arelo volver a estar naquelas noites de verán nas que estaba na miña
casa da praia escoitando o bater das ondas! Ese son para min é inigualable. Síntome
como un mariñeiro que vai quedando durmido no medio do inmenso océano cunha
sintonía tan agradable que me fai deixar de pensar neses problemas que teño e que
non me deixan tranquilo. Ai! Se o tivera todos os días creo que nunca estaría de mal
humor! Sei tamén que nunca me cansaría nin de escoitar ese fermoso son nin de
ver o mar porque cando o miro, ademais de velo cunha cor azul engaiolante, sempre
hai algún barquiño que o decora.
De feito se pecho os ollos escoito ese lene e monótono son.
Ángel Rodicio
López
ALBERTO E SARA ESCRIBEN CON LUCIDEZ
Quero darlle as grazas a Sara e Alberto por permitir que leamos os seus textos. Valoro a súa valentía e sei que percibiredes o impresionantes que son. Están cheos de verdade e sabedoría, escritos con lucidez e sei que van quedar nos nosos corazóns impulsándonos a vivir con dignidade e sen medo.
Os dous falan do mesmo, falan de recordar quen somos e de vivir respectándonos. Parece evidente, pero todo o que nos rodea instala en nós a inconsciencia e vivimos nunha gran mentira.
Eles falan da importancia de evolucionar, de ser conscientes e de deixar as máscaras para acadar a liberdade.
Os dous falan do mesmo, falan de recordar quen somos e de vivir respectándonos. Parece evidente, pero todo o que nos rodea instala en nós a inconsciencia e vivimos nunha gran mentira.
Eles falan da importancia de evolucionar, de ser conscientes e de deixar as máscaras para acadar a liberdade.
sábado, 24 de octubre de 2015
RECEITAS DE CHUVIA E AZUCRE
Este libro de receitas é moi orixinal, serve para comer a vida a culleradas, para adozar as emocións que nos acompañan cada día e para aprender a controlalas coa imaxinación como ingrediente imprescindible. Contén receitas sobre moitos sentimentos: o cariño, o medo, a ledicia, a empatía
...
Permitiranos reflexionar sobre como nos sentimos, coñecernos, preguntarnos sobre as nosas experiencias e evolucionar para camiñar cara á felicidade.
Permitiranos reflexionar sobre como nos sentimos, coñecernos, preguntarnos sobre as nosas experiencias e evolucionar para camiñar cara á felicidade.
lunes, 5 de octubre de 2015
POESÍA DE LAURA 2º ESO D
Por que eses risos falsos que sinto?
Por que son inferior ós demais?
Por que non son popular?
Por que todos os días chego chorando á
casa?
Por que sempre hai murmurios que me fan
dano?
Penso que son igual cós demais.
Penso que son como son e que ninguén me
vai cambiar.
Ás veces a xente fai que te sintas mal,
pero pensas:
Teño unha familia que me quere, teño
uns amigos que me fan sentir ben...
Con esforzo acabarei derrotando todo o
negativo.
Non deixarei que ninguén me produza dor
.
domingo, 27 de septiembre de 2015
domingo, 13 de septiembre de 2015
UN AMOR DE BOTÓN
É un conto que me regalaron os alumnos e alumnas da miña titoría ao rematar o curso. Quero que o leamos e que tenda fíos de creatividade para facer libros-botón ou tarxetas-botón cheos de amor e positividade.
MAMMA MÍA EN GALEGO, TABOADA CHIVITE
Comezamos o curso vendo as actuacións do musical. Leremos as letras das cancións e quizais cantemos.
sábado, 30 de mayo de 2015
O ABECEDARIO
A Mesa pola Normalización Lingüística acaba de publicar o libro do abecedario que vai acompañado dunha canción de Magín Blanco.
Máis información na páxina da Mesa (hai dúas versións da canción, enteira e só a segunda parte coas letras)
Neste proxecto colaborou Mónica Pazos, profesora e amiga.
Moitas grazas Mónica.
domingo, 24 de mayo de 2015
miércoles, 20 de mayo de 2015
RIMSHA FÁLANOS DA SÚA VIDA
Na materia de PRIN a alumna Rimsha, de 1º ESO D estivo falándolles ós seus compañeiros e á profesora Fátima da súa vida e das súas expectativas.
POEMA NOA
sábado, 16 de mayo de 2015
viernes, 15 de mayo de 2015
martes, 12 de mayo de 2015
domingo, 3 de mayo de 2015
A VIDA (Claudia 2º ESO)
A
VIDA
Abres
os ollos e dáste conta de que na vida real non existen os mozos
perfectos, que ninguén cruzaría o mundo para bicarte cando o
precises, que as historias de amor con finais felices só existen nos
libros, que as persoas non son sinceras, que a felicidade é efémera,
que importa máis un erro que dez acertos, que nada é para sempre...
Que a vida non é fácil.
Creciches,
e as cousas cambiaron, xa non son todo soños, senón experiencias.
Aproveita que estás na idade de crear recordos e de vivir os
momentos que farán de ti a persoa na que te converterás.
Así
que namórate, comparte o que sentes, encontra o que
buscas, segue os teus soños, perde a cabeza, loita polo que cres,
ri, chora, fai loucuras, comete erros e aprende deles, pelexa,
perdoa, goza ó límite, medra, vive … Porque diso está feita a
vida: de historias, de recordos, de momentos … De vida
E así,
cando te canses de todo iso pensarás no pasado cun sorriso e estarás
orgullosa de aproveitar cada segundo da túa marabillosa existencia.
Claudia
2º B
A SOIDADE
A
SOIDADE
Que é a soidade? Moi boa pregunta,
hai persoas que descoñecen o significado, en cambio hai outras que o
saben, de feito sínteno. Hai persoas que se senten soas, que non
teñen esas persoas ás que contarlles os segredos, coas que sacarse
fotos con mil faces diferentes, coas que ir tomar algo ou ir ó
cine. Non teñen amigos con quen compartir risos e choros. Por así
dicilo, senten que non teñen unha segunda familia, senten que non
contan con ninguén.
Toman a peito o que lle di a xente vulgar, que
as critica sen coñecelas. E así, pouco a pouco, vanse sentindo soas
e encerrándose en si mesmas, e o único que necesitan é ter alguén
que de vez en cando lles dea unha aperta, e as saque dese pozo do
que pensaban que non ían saír nunca, pero grazas a esas persoas que
teñen empatía e as aprecían, serán capaces de ser fortes e saír
desa situación.
Laura
Guerra Santamarina
2º ESO B
POEMAS LETRAS GALEGAS
Resultaron premiados os poemas de Katia, Enrique e Mónica, parabéns para todos.
domingo, 26 de abril de 2015
lunes, 20 de abril de 2015
EDUARDO GALEANO, IN MEMORIAM
Sueñan las pulgas con comprarse un perro y sueñan los na-
dies con salir de pobres, que algún mágico día llueva de pronto
buena suerte no llueve ayer, ni hoy, ni mañana, ni nunca, ni en
lloviznita cae del cielo la buena suerte, por mucho que los na-
dies la llamen y aunque les pique la mano izquierda, o se le-
vanten con el pie derecho, o empiecen el año cambiando de
escoba.
Los nadies: los ningunos, los ninguneados, corriendo la
Liebre, muriendo la vida, jodidos, rejodidos:
Que no son, aunque sean.
Que no hablan idiomas, sino dialectos.
Que no hacen arte, sino artesanía.
Que no practican cultura, sino folklore.
Que no son seres humanos, sino recursos humanos.
Que no tienen cara, sino brazos.
Que no tienen nombre, sino número.
Los nadies, que cuestan menos que la bala que los mata.
Ata sempre, sabio.
Premede AQUÍ
Estrela do norte
¿Onde está a man dun norte,
e un misto na negra sombra?
¿Cando manda a fe nun home,
e no medo as ás de aurora?
¿Que ispe a flor do misterio?
¿Cal é a cor do silencio?
A HORTA DA CASA DOS VALADOS
Me in place and the place in me
SEAMUS HENAY
Este ermo dun tempo, na ladeira dun monte
sen máis nome ca monte
Este eido coutado nos bordos de fronteiras
contra a lei das fronteiras.
O pobrísimo herdo do bisavó tan pobre
que non tivo outras terras.
A suma de valados alzados con cachotes
e paciencia de monxe.
Socalcos que aquel home cavou por vez primeira
cunha cuncha de vieira.
A bouza desermada na ladeira do monte.
¡ E tantas primaveras!
.................................................................
Do poemario Estrela do norte, de Luis Rei Núñez. Premede AQUÍ, AQUÍ, AQUÍ e AQUÍ
sábado, 21 de marzo de 2015
UN AGASALLO MARABILLOSO
Hoxe recibín unha mensaxe de Belén, alumna e amiga, que me chegou ao corazón e me anima a seguir con ilusión sabendo que sigo compartindo e que seguirei... Grazas Belén por recoñecerme.
Encántame o vídeo, está cheo de beleza, sensibilidade e amor pola educación.
sábado, 14 de marzo de 2015
viernes, 30 de enero de 2015
TEXTO ANA, TEXTO DA PAZ
PAZ.
É
repugnante, sumamente repugnante, cando un ve as bágoas ó outro
lado da pantalla da televisión e non sente nada; probablemente
ninguén sinta nada. Só un baleiro, un espazo insalvable, un
galimatías de sons, de recordos… de nada. Un quero pero non podo
instálase, esténdese polo noso peito, roza cada terminación
nerviosa sumíndoa no máis completo silencio. E é aí, cando un non
sente, non escoita, non pensa. E é aí cando un só se guía polos
ideais, polo que cre xusto, neste gran xogo de xadrez, no que, aínda
que non o saibamos, non somos máis ca peóns. Un non comprende o que
fan, declaran a guerra contra os seus irmáns, contra todos aqueles
que nos queren, que algunha vez loitaron para protexernos deste
mutismo, pero que acabaron por perder a batalla, aínda que non a
guerra.
Pode
que esteas a pensar que isto non ten sentido, que ti non fixeches
nada para merecer esta dose de verdade, que nunca empuñaches unha
arma contra ninguén, que só viviches tal e coma o fixeron os
demais, e que ti, por descontado, non es o malo da historia. Pero
queiras ou non, es responsable, ti e todos os demais que aínda non
tirastes as armas, que aínda utilizades a vosa voz, as vosas mans, o
voso corazón, para danar. A todos aqueles que clamades por un mundo
xusto, pacífico, de sorrisos enormes (deses que ensinan os dentes),
e no que un non tema darlle a man ó seu compañeiro por medo ó que
os demais poidamos pensar. A todos vós, dígovos que así, non
esperedes a paz, se sodes vós os primeiros que non a dades.
Ana
Manso Fernández, 3º ESO C.
lunes, 26 de enero de 2015
POESÍA CRISTINA SALGADO
As palabras son boas, pero non son
o mellor.
O mellor non se revela con palabras.
Palabras que dis, que berras.
E que te afogan.
Mellor silencios.
Silencios máis reveladores que poemas.
Aloumiños que recollen bágoas.
Auga que ruxe na túa alma.
Vento que oulea.
Ás de plumas negras pintadas
de cores.
Tinta correndo en vea.
Poque as palabras non din nada.
Mellor ver palabras que crelas.
Memorias.
Teas de paixón.
o mellor.
O mellor non se revela con palabras.
Palabras que dis, que berras.
E que te afogan.
Mellor silencios.
Silencios máis reveladores que poemas.
Aloumiños que recollen bágoas.
Auga que ruxe na túa alma.
Vento que oulea.
Ás de plumas negras pintadas
de cores.
Tinta correndo en vea.
Poque as palabras non din nada.
Mellor ver palabras que crelas.
Memorias.
Teas de paixón.
O NOSO KUMBARIKIRA
Xa está rematado o vídeo do noso Kumbarikira. Dámoslles as grazas a Isabel e Javier polo traballo e interese que puxeron.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)