domingo, 26 de abril de 2015
lunes, 20 de abril de 2015
EDUARDO GALEANO, IN MEMORIAM
Sueñan las pulgas con comprarse un perro y sueñan los na-
dies con salir de pobres, que algún mágico día llueva de pronto
buena suerte no llueve ayer, ni hoy, ni mañana, ni nunca, ni en
lloviznita cae del cielo la buena suerte, por mucho que los na-
dies la llamen y aunque les pique la mano izquierda, o se le-
vanten con el pie derecho, o empiecen el año cambiando de
escoba.
Los nadies: los ningunos, los ninguneados, corriendo la
Liebre, muriendo la vida, jodidos, rejodidos:
Que no son, aunque sean.
Que no hablan idiomas, sino dialectos.
Que no hacen arte, sino artesanía.
Que no practican cultura, sino folklore.
Que no son seres humanos, sino recursos humanos.
Que no tienen cara, sino brazos.
Que no tienen nombre, sino número.
Los nadies, que cuestan menos que la bala que los mata.
Ata sempre, sabio.
Premede AQUÍ
Estrela do norte
¿Onde está a man dun norte,
e un misto na negra sombra?
¿Cando manda a fe nun home,
e no medo as ás de aurora?
¿Que ispe a flor do misterio?
¿Cal é a cor do silencio?
A HORTA DA CASA DOS VALADOS
Me in place and the place in me
SEAMUS HENAY
Este ermo dun tempo, na ladeira dun monte
sen máis nome ca monte
Este eido coutado nos bordos de fronteiras
contra a lei das fronteiras.
O pobrísimo herdo do bisavó tan pobre
que non tivo outras terras.
A suma de valados alzados con cachotes
e paciencia de monxe.
Socalcos que aquel home cavou por vez primeira
cunha cuncha de vieira.
A bouza desermada na ladeira do monte.
¡ E tantas primaveras!
.................................................................
Do poemario Estrela do norte, de Luis Rei Núñez. Premede AQUÍ, AQUÍ, AQUÍ e AQUÍ
Suscribirse a:
Entradas (Atom)