OS PEQUENOS XIGANTES (poesía de Esther Estévez)

         

 Ananos grandes nun mundo de grandes diminutos

Nun mundo onde todos din a verdade

viven ananos enormes

e ti, xigante,

quixeches fuxir de alí moito antes.

Quixeches fuxir da inocencia e dos castelos

buscando a dona “Madureza”

e mira ti por onde

que xogando ao escondite cos soños

fuches dar co peor dos pesadelos.

Inventaches a máquina do tempo,

viaxaches ao futuro no pasado,

diminuíches en lugar de medrar,

benvido ao mundo dos grandes ananos!

Aquí as ilusións non existen,

“xa es adulto”, diranche;

ignóraos, pequeno,

rebélate, ri, imaxina e crea,

só así manterás vivo

o teu pequeno xigante.

Quero que comecemos o curso cunha poesía que escribiu Esther (alumna 4º ESO) e que conseguiu un premio no último certame de poesía  ''Xosé Carlos Caneiro''. Por un erro non se publicou na revista ''Faíscas'' e para min é un agasallo que textos coma este estean no noso blog. Cando lin a poesía emocioneime porque sei que é verdadeira e sinto a evolución e a madureza de Esther nela. É un exemplo que me anima a vivir esperta e a ser valente. Moitísimas grazas, Esther!!!